دلیریوم (قسمت آخر)

 

شکایات منجر به مراجعه پزشک :

• خانواده‌ها ممکن است به جهت سردرگمی یا برآشفتگی بیمار تقاضای کمک کنند.

• دلیریوم ممکن است در بیمارانی که به سبب مشکل طبی بستری می شوند، رخ دهد.

• بیمار ممکن است هراسناک به‌نظر رسیده یاهمکاری نداشته باشد. علامت بارز دلیریوم، آسیب در هشیاری است که معمولاً همراه با آسیب‌های کلی کارکردهای شناختی می‌باشد و عموماً به همراه بی‌ثباتی هیجانی، توهم یا هذیان، و رفتار نامتناسب، تکانشی، غیرمنطقی یا خشن می‌باشند (۱) در کل دلیریوم به‌عنوان یک اختلال حاد بازگشت‌پذیر در نظر گرفته می‌شود. اما می‌تواند بازگشت‌پذیر هم باشد. نماهای تشخیصی

سردرگمی: بیمار اغلب گیج به نظر می رسد وتلاش می‌کند محیط اطراف خودرادرک کند.

ابرگرفتگی تفکریا آگاهی، که اغلب همراه است با:

اختلال حافظه

بر آشفتگی یا کندی

ناراحتی هیجانی

فقدان جهت یابی

سرگردانی

شنیدن صداهایی (توهمات شنوایی)

انزوا از دیگران

توهمات بینایی یا خطاهای ادراکی بینایی(illusions)

بدبینی

اختلال درخواب (معکوس شدن الگوی خواب)

اختلال در توجه

علایم تحریک سیستم اتونوم (نظیر تعریق- تپش قلب)

علایم اغلب به سرعت به وجود آمده وممکن است از ساعتی به ساعت دیگر تغییر یابند.

- این حالت هم ممکن است دربیمارانی که پیش‌تر حالت روانی طبیعی داشته اند ایجادشود وهم در کسانی که دچار دمانس بوده‌اند.

- دربیماران مسن ویا مبتلایان به دمانس، استرس‌های خفیف (نظیر مصرف دارو یا عفونت‌های جزیی) می‌تواند ایجاد دلیریوم کند. از علامتهای بارز این بیماری این است که شخص مبتلا کمبود دقت، افکار درهم ریخته، عدم درک و احساس و غیره می باشد.

 

·  عدم توجه (افکار سرگردان و پیچیده داشتن)

قادر نبودن به رسیدن هدف مشخص و بدون ارده بودن در افکار و عملکرد. و به طور کلی تمرکز نداشتن در مسائل

· دارا بودن افکار درهم ریخته. برای روشن شدن این موضوع، اشاره ای به موارد زیر لازم می باشد:

بیمار سخن های بی ربط می زند و نمی توان فرد مبتلا را از سخنرانی بی مقدمه باز نگه داشت.

· زمان و مکان را تشخیص نمی دهد.

· درک و احساس ندارد. (به دلیل پریشانی و اغتشاش بیش از حد)

این مورد می تواند باعث افزایش وهم و خیالات باطل در فرد بیمار شود.

· تغییر در میزان آگاهی و هوشیاری

· دگرگونی در شیوه خوابیدن . به دنبال این موضوع، فرد از خواب آلودگی و  سنگینی خواب شکایت می کند.

· تغییرات گفته شده در این بیماری بسیار وسیع است. بیشتر این تغییرات در صبحها و کمتر در شبها می باشد.

· نقصان در حافظه کوتاه مدت و به یاد آوردن.

بدین صورت که فرد بیمار در شروع بیماری ناتوان است در به یاد آوردن وقایع و اتفاقات و در مراحل بعدی فرد گذشته خود را فراموش می کند.

· تغییر در راه رفتن از دیگر علائم بیماری دلیریوم است.

این بیماران بسیار کند و سست و بی حال راه می روند.

 

- در این بیماران تغییراتی در سیستم عصبی مشاهده شده است.

-   تغییرات در احساسات و خصوصیات به شکل:

* اضطراب و نگرانی

* عصبی بودن

* بی علاقه بودن و خون سردی

* افسردگی

* خوشحالی بیش از حد (به عبارت بهنر شنگولی!)

*  زودرنجی و کج خلقی اطلاعات مورد نیاز برای بیمار وخانواده

تکلم یا رفتار عجیب نشانه بیماری طبی است و نشان دهنده اختلال روان‌پزشکی پایدار نمی‌باشد.

 لطفا با ما همراه باشید و با نظرات خودتان مارا در بهینه سازی این بلاگ یاری فرمائید.