ناس یا نسوار

ناس یا نسوار

ناس چیست ؟

ناس از برگ تنباکو که در سایه خشک شده و به‌همین خاطر سبز رنگ است ساخته می‌شود. این برگ‌ها را نرم می‌کوبند و با اندکی آهک مخلوط کرده در جلو دهان، میان لب و دندان می‌گذارند.برخی از ناسی‌ها هم ناس را با دستمال کاغذی در دهان می‌گذارند. این ماده بیشتر در افغانستان کشت و ساخته می‌شود و برخی مردم ایران، بیشتر مناطق افغانستان و پاکستان و قسمت‌هایی از هند، ترکمنستان، تاجیکستان و ازبکستان از این ماده استفاده می‌کنند.در دفعات اول عوارض آن عبارت است از احساس سرگیجه، سردرد و تهوع و سایر عوارض استفاده مدید از ناس شامل از دست دادن تعادل رفتاری و حرکتی، ایجاد حرکات غیر طبیعی در چشم‌ها، تغییرات محسوس در فشار خون، افزایش ضربان قلب، دندان قروچه، لرزش، اختلال در خواب، وابستگی روحی و روانی، بیماری‌ها و سرطان لثه، سرطان حنجره و روده بزرگ و نارسایی‌های کلیوی است.

با ما همراه باشید.

عوارض و تاثیرات هروئین

عوارض و تأثیرات هروئین

  اولین نوبت مصرف هروئین باعث ایجاد احساس تهوع و یا استفراغ می‌شود؛ ولی به تدریج و با مصرف بیشتر، این عوارض از بین می‌روند. مصرف میزان زیاد هروئین باعث بروز بی‌حسی شدید، کما، و اختلالات تنفسی می‌شود. عوارض فیزیکی ناشی از مصرف بلند مدت هروئین به ندرت خطرناک می‌شود. برخی از این عوارض عبارتند از: یبوست مزمن، بروز اختلال و بی نظمی در عادت‌های ماهانه زنان، ذات الریه، و کاهش مقاومت در برابر عفونت‌ها و بیماری‌های مختلف.

هروئین از مورفین مستبدتر است و کمبود آن زودتر احساس می شود. به طوریکه معتاد را مجبور می‌سازد در فواصل زمانی مشخص ( 3 تا 5 ساعت برای هروئین و 8 تا 12 ساعت برای تریاک) از این ماده استفاده کند، تا اضطراب غیرقابل تحمل ناشی از کمبود را از بین ببرد.

مضافاٌ اینکه پس از مدتی، مصرف هروئین به جز رفع احتیاج، اثر دیگری ندارد و مکانیسم وابستگی، ریتم تزریق و مقدار مصرف را رفته رفته افزایش می‌دهد و زوال و نابودی فرد را سرعت می‌بخشد

با ما همراه باشید.

حشیش , ماری جوانا یا گراس

ماده محرک گل

(Grass,Cross,Weed,Mary jane)

ماری جوانا یکی از مواد توهم زاست که از فراورده های گیاه شاهدانه به دست می آید و تا قبل از سال 1960 کمتر کسی نامی از آن شنیده بود . ماری جوانا ترکیب سبز, قهوهای یا خاکستری مشتق از برگ, دانه, ریشه وگل گیاه شاهدانه است که به نام حشیش, علف (Grass)  ,علف هرز  (Weed), مری جین (Mary Jane), بنگ , شاهدانه و.... هم معروف است و رایج ترین ماده غیر قانونی مورد مصرف در جهان است . ماده تاثیر گذار موجود در ماری جوانا تترا هیدرو کانابینول (THC) می باشد که شیمیایی بوده و نقش بسیار مهمی در ایجاد حالت نشئگی دارد. به بیان بهتر ماری جوانا فراورده برگ ها و غنچه های بوته شاهدانه ماده میباشد و رنگ آن سبز متمایل به خاکستری و قهوه ای می باشد. تصور بر این است که ماری جوانا یک ماده بی خطر گیاهی بوده و استفاده از آن ضرری برای انسان ندارد در صورتی که بیش از 400 نوع ماده شیمیایی خطرناک در آن دیده شده است . بعضی افراد برگ های خرد شده شاهدانه را ریز کرده و آن را داخل سیگار ریخته و می کشند به این عمل joint گفته می شود. مصرف ماری جوانا روش های مختلفی دارد . از ابزاری مانند پیپ گرفته تا سیگارهای  معمولی و حتی گاهی اوقات از ظروف مخروطی شکل و قلیان نیز برای مصرف ماری جوانا استفاده می شود.

آثار مصرف در کوتاه مدت :

فردی که ماری جوانا مصرف می کند احساس خوشی و آرامش موقت دارد . اشتهایش بیشتر شده و رنگ های پیرامون خود را روشن تر می بیند , از موسیقی لذت برده و صدای آن برایش دلنشین تر است . در گروه دوستان احساس آرامش بیشتری میکند. فردی که از ماری جوانا استفاده می کند برای مدتی به نقطه ای زل می زند . در برخی افراد بعد از مصرف ماری جوانا قدرت تمرکز و قدرت ادراک تقویت شده و توانایی آنها در یادگیری به طرز محسوسی افزایش پیدا می کند.

اکستازی (آشنائی با مواد مخدر ،محرک)

MDMA (اکستازی)

MDMA به دلیل اثرات مثبتی که یک فرد ممکن است در یک ساعت یا بیشتر بعد از مصرف یک دوز واحد تجربه کند به دارویی محبوب تبدیل شده است   بخشی ازاین اثرات شامل احساس تحریک ذهنی، گرما عاطفه ، همدلی نسبت به دیگران، احساس  کلی خوب بودن و کاهش اضطراب است که علاوه بر این مصرف کنندگان ادراک حسی پیشرفته را بعنوان یکی از مشخصات تجربه مصرف  MDMA گزارش کرده اند.

 

اثرات  MDMA

گزارش اثرات نامطلوب  ,  (تا 1 هفته بعد از  یا بیشتر):

اضطراب

خارشک

کج خلقی

غمگینی

رفتار تکانشی

پرخاشگری

اختلال در خواب

فقدان اشتها

تشنگی

علاقه کاهش در و لذت بردن از رابطه جنسی

کاهش قابل توجهی  توانایی های ذهنی

قرص ترک اعتیاد دراگون

قرص ترک اعتیاد دراگون

در ایران معمولا همانند دتای هندی نوع نامرغوب آن در دسترس عموم قرار می گیرد .اصل این قرصها ساخت کشور چین بوده و از گیاهی بنام کراتوم بدست می آید. حاوی ماده ای بنام میتراگینین mitraginine  است که اثرات شادی بخش و ضد اضطراب مشابه تریاک دارد.

مصرف آن ظرف 5 تا 10 دقیقه اثر کرده و به انسان شادی می دهد و ذهن را آرام و بدن را فعال می کند. در ترک اعتیاد تریاک ومتادون مصرف دارد.

ایجاد بی خوابی و بی اشتهائی میکند ودر درمان افسردگی علاوه بر اعتیاد کاربرد دارد.

مصرف آن همراه با ترامادول باعث مسمومیت حاد منجر به مرگ می شود . زیرا با از کار انداختن آنزیم  p450  در کبد سمیت ترامادول را افزایش داده باعث تشنج و مرگ می شود.

دراگون آزمایش مواد افیونی را مثبت نمی کند.

قارچ جادوئی یا مجیک ماشروم

این اصطلاحی است که   به قارچ سایلوسیبین  psilocybin  که محتوی یک ماده توهم زا است اطلاق می شود. شخص می تواند این قارچ را با شکلات بخورد، دم کرده  ویا با خوراکیهای دیگر ترکیب کند آ نچنان که برخی افراد برای از بین بردن طعم تلخ آن با لایه ای از شکلات پوشش داده و بعد مصرف می کنند.  حدود 30 دقیقه پس از مصرف  اثرات توهم زائی شروع می شود. برداشت فرد  از رنگ، صدا و نور ممکن است تغییر کند. سطوح ممکن است به نظرمتحرک یا موج دار برسد یا بنظر برسد درپشت جسم در حال حرکت هاله ای باقی میمانند. علاوه بر این برخی از افراداثراتی چون  تهوع، ضعف عضلانی، و دیگر تغییرات فیزیکی را تجربه می کنند.  تغییرات  ادراکی و تفکر می تواند بین سه تا هشت ساعت طول بکشد.

صدها نوع مختلف از قارچ حاوی سایلوسیبین  psilocybin است و در نتیجه می تواند  خواص توهم زا از خود به نمایش بگذارند . آنها در  بخش های گسترده ای از مکزیک، امریکا جنوبی، مالزی، هند و اندونزی رشد می کنند. و همچنین  در ایالات متحده و جنوب و شرق استرالیا یافت می شود. گمان می رود که از  آنها هزاران سال در مراسم مذهبی استفاده می شده  مشخصا آزتک معروف  شده بودند.

دردهه های  1950 و1960  آزمایشات  گسترده با این دارو  بهمراه مسکالین و الاس دی  رایج گردید و بخاطر  آسیب گسترده وارده به بسیاری از مردم بعنوان یک تجربه بد (سفرهای بد)  تمام این مواد مخدر غیر قانونی ساخته شد .

برخی از گروه های  قارچ محتوی سایلوسیبین psilocybin  از قبیل  قارچ  " جادوئی " به  دلیل  توهم و تغییر برداشت  ممکن است  تصور دستیابی به نوعی از بینش را ایجاد کند . برخی از افراددر درمان اختلالات روانی به تازگی علاقه مند به استفاده از این دارو در درمان شده اند. اما در هر  شرایطی  استفاده از مواد مخدر روانگردان برای رشد شخصیتی  حامل مخاطرات آشکار  بزرگی است. علاوه بر خطریک  تجربه منفی  جدی با پیامدهای منفی پایدارو همچنین خطرات ناشی از وابستگی، آسیب و پذیرش مفاهیم خیالی به عنوان واقعیت وجود دارد.

ماده مخدر کروکودیل

کروکودیل یا دزومورفین

  ماده مخدر کروکودیل در واقع یکی از ترکیبات شیمیایی مورفین است که دزومورفین نام دارد. دزومورفین Desomorphine، از مشتقات ماده مخدر هروئین است که تاثیر آرام بخشی بسیار سریع و قدرتمندی دارد. این ماده مخدر در سال ۱۹۳۲ کشف شد و قدرت آن ۸ تا ۱۰ برابر قدرت مورفین است. در آن سال ها این ماده مخدر در اروپا به دلیل واکنش سریع در مواردی مثل تهوع با مقاصد درمانی مورد استفاده قرار می گرفت. دزومورفین نسبت به مورفین مسکن قوی تری است و خیلی سریع جذب می شود و نیمه عمر کوتاه تری دارد و به عنوان یک مسکن داروی خوبی محسوب می شود. به همین دلیل بود که به عنوان مسکن ساخته شد و در اروپا به طور محدود مورد استفاده قرار گرفت. این دارو جزو داروهای توهم زا نیست و بیشتر نشئگی ایجاد می کند و با شیشه و متامفتامین متفاوت است.

 

 خواستگاه تولید

این ماده که از مشتقات مورفین است در دهه ۹۰ میلادی در روسیه و اوکراین به طور غیرقانونی ساخته شد و مورد مصرف قرار گرفت. واقعیت این است که دزومورفین از نظر شیمیایی بسیار ساده است. این ماده با ترکیب کدئین، ید و برخی داروها و مواد شیمیایی دیگر قابل تولید است و به همین دلیل افرادی که در کار قاچاق موادمخدر هستند این ماده را تهیه می کنند و در اختیار افراد معتاد قرار می دهند.

قدرت تاثیر

 

این ماده از نظر خواص شیمیایی و اعتیادآوری شبیه هروئین است اما تفاوت مهم آن با هروئین این است که از هروئین بسیار قوی تر است و خواص نشئه کنندگی و ضددردی قوی تری دارد. هروئین به طور معمول هنگام استفاده ۶ تا ۸ ساعت فرد را در حالت نشئه نگه می دارد اما نشئگی کروکودیل یا دزومورفین بسیار کوتاه و در حد یک ساعت و نیم است. همین خاصیت نشئگی کوتاه تر و نیمه عمر کوتاهی که این ماده دارد، درصد اعتیادآوری آن را بالاتر می برد و یکی از دلایلی که بیشتر مورد سوءمصرف قرار می گیرد، همین است. به طور ساده می توان گفت کروکودیل ماده مخدر سخت و اعتیادآورتری محسوب می شود.

 

تاثیر مغزی

 

تقریبا هیچ ماده مخدری وجود ندارد که بر مغز تاثیر منفی و مخرب نگذارد. در مورد کروکودیل هم همین اتفاق می افتد. کروکودیل از نظر تخریبی که در مغز ایجاد می کند با توجه به قدرت و تاثیری که دارد بدتر از هروئین و مورفین است و به همین دلیل آسیبی که وارد می کند بسیار بیشتر و خطرناک تر است.

 

 علت نامگذاری 

 

نکته مهم درباره این ماده مخدر اسمی است که برای آن انتخاب شده است. اینکه چرا به این ماده کروکودیل گفته می شود به این موضوع مرتبط است که این ماده بعد از تزریق به صورت ذرات نامحلول درمی آید و در عروق پوست گیر می کند و ضایعات پوستی ایجاد می کند که پوست را نکروز می کند و آن را از بین می برد. این مخدر عفونت های پوستی ایجاد می کند که در نهایت به قانقاریا منجر می شود. همین عامل باعث می شود پوست فرد مصرف کننده مانند پوست کروکودیل زبر و سبزرنگ شود. در اصل این وجه تسمیه به این دلیل است که پوست فرد مصرف کننده شبیه کروکودیل می شود.

 

 تفاوت کروکودیل با کراک

 

کراک هم هروئینی است که بسیار خالص و قوی تر از هروئین معمولی است. کروکودیل نسبت به کراکی که در ایران موجود است قوی تر است و نیمه عمر کوتاه تری دارد و آسیب بیشتری هم می رساند. به دلیل عفونت هایی که این ماده ایجاد می کند گفته می شود کروکودیل از درون بدن را می خورد. نکته مهم اینجاست که همراه کراک مواد دیگری مانند کافئین هم موجود است اما کروکودیل به صورت خالص دزومورفین است.

 

 تاثیر فیزیکی کروکودیل

  

عفونت ها معمولا ظرف یکی دو سال مصرف کننده را از بین می برد چون عفونت های پوستی و خونی شدیدی ایجاد می کند. گفته می شود با هر دوز مصرف، یک سال از عمر فرد مبتلا به کروکودیل کاسته می شود. از آنجا که درمان کروکودیل سخت و کشنده است افراد نباید خطر و از این مواد استفاده کنند چون خودشان را به دردسر بزرگی می اندازند. از سوی دیگر استفاده از این ماده بین افرادی که فشارخون بالا دارند یا به بیماری های قلبی مبتلا هستند به طور حتم و در فاصله ای نه چندان دور آنها را به مرگ نزدیک تر می کند. مسئله اصلی این است که حتی افراد سالم هم با استفاده از این ماده خیلی زود دچار مشکل می شوند.

 

 ترک اعتیاد

 

با توجه به خواصی که این ماده دارد و شبیه مورفین است از نظر درمانی شبیه هروئین است ولی جدیت بیشتر و اراده قوی تری در درمان نیاز دارد و همکاری بیمار در درمان بسیار تعیین کننده است. افراد معتاد به هروئین این شانس را دارند که بتوانند اعتیاد خود را ترک کنند اما درباره کروکودیل موضوع متفاوت است. کروکودیل تقریبا هیچ کس را زنده رها نمی کند اما به طور کلی می توان از متادون و درمان های جایگزین استفاده کرد. البته باید توجه داشته باشید عوارض پوستی این بیماری قابل درمان نیست و درمان بسیار سختی دارد چون اگر این عفونت ها رگ های پوست را از بین ببرد دارو به راحتی به این ضایعات نمی رسد به این ترتیب فردی که آن را استفاده می کند با خودش فکر می کند اگر عفونتی هم ایجاد شد می تواند درمانش کند غافل از اینکه نابودی شریان ها مانع از رسیدن دارو به محل عفونت می شود.

 

 علت فراگیری کروکودیل

 

یک علت اینکه این ماده در روسیه و اوکراین خیلی زود پخش شد این بود که تولید آن ارزان بود و قیمت پایینی نسبت به بسیاری از موادمخدر داشت. به همین دلیل بسیاری از افراد به جای اینکه دنبال موادی مانند کراک یا شیشه بروند دنبال کروکودیل رفتند چون حس نشئگی آن نسبت به سایر مواد زیاد است.

ریتالین یا متیل فنیدیت

ریتالین-Ritalin

«متیل فنیدیت «(MPH: Methylphenidate) با نام تجاری «ریتالین» Ritalin توسط کمپانی داروسازی «نوارتین» در سال 1954 به بازار دارویی دنیا عرضه شد. در ابتدا قرار بود این دارو برای درمان افسردگی، خواب آلودگی در طول روز و سندرم خستگی مزمن استفاده شود؛ اما بتدریج با پیشرفت علم و تجربه های گوناگون مشخص شد می توان از این دارو در درمان کودکانی که دچار اختلال بیش فعالی و کم توجهی هستند (ADHD) نیز استفاده کرد. 
در ابتدا تمام ماجرا از کالج های آمریکایی و استرالیایی شروع شد. قرص «ریتالین» خواصی شبیه آمفتامین (همان قرصی که به اکستازی مشهور است) دارد. آمفتامین ها گروهی از داروها هستند که از نظر ساختمانی با ناقل های عصبی نوراپی نفرین، اپی نفرین و دوپامین مربوطند و به نام «داروهای مقلد سمپاتیک» یا «محرک سیستم عصبی مرکزی» نیز معروفند. آمفتامین ها معمولاً به شکل پودر سفیدرنگ و گاهی سفید متمایل به قهوه ای روشن یا سفید چرک مشاهده می شوند. 

چه کسانی این مواد را مصرف می کنند؟

آمفتامین (ریتالین) اغلب برای بهبود کارآیی، کاهش خواب و ایجاد سرخوشی مورد استفاده قرار می گیرند. به همین دلیل متأسفانه این ماده به عنوان تقویت کننده حافظه و تسهیل کننده یادگیری توسط دانشجویان و جوانان در موقع امتحانات و همچنین توسط رانندگان کامیون که خواهان بیداری و توجه طولانی مدت هستند مورد سوء مصرف قرار می گیرد. همچنین به علت اینکه آمفتامین باعث بی اشتهایی می شود برخی افراد از انواع آن به صورت خودسرانه در درمان چاقی استفاده می کنند. 

اسامی رایج آمفتامین:
 از جمله نام های رایج آن می توان به آیس (ICE)، اسپید (SPEED)، میتسی بوشی (Mitsibushi)، شیشه یا کر یستال (Crystal)، اکستازی (Ecstasy) و ترکیبی از آمفتامین های جایگزین به نام MDMA تحت نام Ecstasy اشاره کرد.

راه های مصرف:
ـ خوراکی: به صورت قرص و گاهی همراه نوشیدنی ها. 
ـ تدخین: به همراه سیگار.
ـ استنشاقی: از راه بینی ( انفیه)
ـ تزریق: از این طریق اعتیاد بیشتری ایجاد می گردد.

مصارف پزشکی

قرص های ریتالین در وهله اول برای درمان یکی از انواع اختلال بیماری های روانی دوران کودکی به نام "بیش فعالی همراه با نقص توجه" استفاده می شود، در مواقعی نیز توسط پزشکان برای درمان بیماران مبتلا به حمله خواب « نارکولپسی» تجویز می شود. همچنین ریتالین به عنوان دارویی با اثر سریع در درمان افسردگی کاربرد دارد. 

اثرات مصرف 

از آنجا که ریتالین دارویی است که توسط پزشکان تجویز می شود، مصرف کنندگان تصور می کنند این قرص ها بی خطرند و آن «بدنامی» مواد مخدر را ندارند. در حالی که عوارض مصرف خودسرانه این قرص ها می تواند در حد مواد دیگر نظیر کوکایین و آمفتامین باشد. 
پزشکان و روانپزشکان با صراحت اعلام می کنند ترک کردن داروهای محرک آمفتامینی نظیر ریتالین و اکستازی، بسیار سخت تر و پیچیده تر از کراک، هروئین و سایر مواد مخدر است.میگناirاستفاده محدود و کنترل شده ریتالین باعث عادت کردن بدن مصرف کننده به دوزهای پایین و در نتیجه ایجاد علاقه فرد به استفاده از دوزهای بالاتر و حتی مصرف داروهای سنگین تر و خطرناک تر می شود. این دارو به سرعت از راه دهان جذب شده و در عرض یک ساعت علایم آنها شروع می شود. آثار مصرف ۱ تا ۲ روز طول می کشد. 

این آثار عبارتند از: 

1. ایجاد تحمل و وابستگی شدید
2. مشکلات رفتاری مانند پرخاشگر ی و بی خوابی
3. حالت تهوع و استفراغ
4. احساس سرگیجه و سردرد 
5. تغییرات ضربان قلب و فشار خون (که معمولا به صورت افزایش است ولی در مواردی نیز به شکل کاهش دیده می شود.)
6. خارش و جوش های پوست
7. دردهای شکمی، کاهش وزن و مشکلات معده
8. بروز حالت های روان پریشی (جنون) و علائم شبه اسکیزوفرنیا
9. بروز افسردگی پس از قطع مصرف 

عوارض مصرف مقادیر زیاد ریتالین:

 1. از دست دادن اشتها و سوء تغذیه و کاهش وزن
2. لرزش و پرش عضلات
3. تب، تشنج و سردرد
4. نامنظم شدن ضربان قلب و تنفس که در مواردی می تواند به شکل خطرناکی ادامه پیدا کند
5. تکرار حرکات و اعمال بی هدف
6. بروز حالت های پارانویید(سوء ظن)، توهم و هذیان
7. ضایعات پوستی مزمن و احساس حرکت و جنبش حشرات در زیر پوست
8. خودکشی و مرگ (تاکنون در چند مورد سوء مصرف ریتالین منجر به مرگ شده است.) 

علایم مسمومیت

 خونریزی مغزی در اثر افزایش شدید فشارخون، شوک ناشی از افت شدید فشارخون، افزایش شدید درجه حرارت بدن، بی نظمی در ضربان قلب، اختلال هوش یاری، تشنج، اغماء و مرگ. 

راهکارهای ترک

1. آمفتامین ها به شدت وابستگی ایجاد می کنند. بیمارانی که علایم جنون مثل اسکیزوفرنی را نشان می دهند باید بلافاصله به روانپزشک معرفی شوند. بیمارانی که علایم افسردگی حاد را نشان می دهند به خاطر امکان خودکشی باید به شدت تحت نظارت باشند.
2. باید به مصرف کنندگان اطمینان خاطر داد که علایم ترک آمفتامین مشتمل بر خستگی، اضطراب، اختلال خواب و افسردگی حداکثر تا روز چهارم پس از ترک زیاد بوده و در عرض یک هفته فروکش خواهد کرد.
3. معمولاً داروی خاصی برای ترک لازم نمی شود.
4. در هنگام ترک باید بیماران را تشو یق کرد تا آب کافی بنوشند، روزانه سه وعده غذا مصرف کنند.
5. ورزش های آرامش بخش انجام دهند و در هوای آزاد راه بروند. همچنین آمفتامین ها در ادرار ۲ تا ۴ روز پس از مصرف قابل تشخیص است. 

L.S.D ال اس دی

ال اس دی L.S.D

L.S.D نخستین دارویی است که در گروه توهم زاها قرار گرفت. اولین بار در سال ۱۹۳۸ توسط شیمی‌ دان سوئیسی بنام دکتر‌هافمن ساخته شده اما خواص آن در سال ۱۹۴۳ زمانی که بصورت اتفاقی توسط دکتر‌ هافمن مصرف شد مشخص گردید.

این ماده در دهه ۱۹۶۰ شهرت خاصی پیدا نمود و به مرور زمان از استعمال آن توسط مردم کاسته شد لیکن در دهه ۱۹۹۰ مجدداً در میان دبیرستانیها و دانشجویان شهرت پیدا کرد واین ماده بعنوان ابزار جنبش ضد فرهنگ در غرب مورد استفاده قرار گرفت.

استفاده درمانی L.S.D

درحال حاضر این دارو هیچگونه استفاده پزشکی ندارد. گرچه در دهه ۱۹۵۰ این دارو  توسط برخی روانپزشکان برای درمان احساسات سرکوب شده مورد استفاده قرار می‌گرفت. سازمان سیا (CIA) نیز آزمایشات خود را بر روی انسان بصورت مخفیانه جهت بازپرسی ا زمتهمان انجام داد. در سال ۱۹۶۶ استفاده از این ماده در آمریکا بدلیل پیامدهای بهداشتی و درمانی آن ممنوع اعلام شد.

مقاومت داروئی

این نکته‌حائز اهمیت است که به مرور زمان و با استفاده مکرر از این ماده ایجاد مقاومت داروئی می‌کند و لذا برای ایجاد احساس اولیه از دوزه‌های بالاتری می‌بایست استفاده شود.

مدت اثر

‌تاثیرات روانی ۶۰-۳۰ دقیقه پس از مصرف ماده شروع می‌شود و حدوداً ۱۲ ساعت باقی می‌ماند. اوج این تاثیرات حدوداً ۵ ساعت پس از مصرف ال اسی دی می‌باشد. تاثیرات روانی این ماده وابسته به وضعیت جسمی‌فرد مصرف کننده ونیز محیط فیزیکی که فرد در آن قرار دارد می‌باشد.

روشهای سوء استعمال

این ماده غالباً درفرم قرص و یا کاغذ خشک کن یافت می‌شود که غالباً همراه الکل و یا آب بلعیده می‌شود.

تأثیرات ال اس دی L.S.D

استفاده از این دارو باعث سرخوشی و افزایش قوه ادراک ( افزایش قدرت دریافت کننده‌های بینایی شنوایی و چشایی ) می‌شود. اثرات قابل توجه در اثر مصرف تقریباً ۴ میلی گرم بصورت خوراکی بوجود می‌آید و اثر سمی‌آن با مصرف ۸ میلی گرم ماده ایجاد میگردد. زمان تغییرات این ماده درعرض ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف شروع شده و و پیک اثر بین ۵/۱ تا دوساعت پس از خوردن ظاهر می‌شود. اثر دارو ۶ تا ۸ ساعت پس از مصرف طول می‌کشد.

مصرف مقادیر پایین ( ۴- برمو ۲،۵ دی متوکسی فنتیلامین ) بطور مستقل از توهم زایی و اختلالات روانی عمل می‌کند، بلکه بجای ایجاد چنین حالاتی علایمی‌از قبیل هیجان زدگی, سستی و رخوت ایجاد می‌کند. مقادیر زیادتر مصرف ( بین ۲۰ تا ۴۰ میلی گرم)‌مانند نمونه LSD می‌تواند حالات توهم زایی ایجاد نماید. مصرف مقدار بالای ۵۰ میلی گرم مصرف اثری بی نهایت توهم زا و سرخوشی بی اساس وبی پایه بوجود می‌آورد. این دارو همانند DOMو DOB ( از دسته آمفتامین‌ها) توانایی اتصال به ‌گیرنده سروتونین را دارد.

استفاده‌های غیر مجاز ال اس دی L.S.D

این ماده عموماً از راه خوراکی استفاده می‌شود و همچنین می‌تواند از راه استنشاقی مورد استفاده قرار بگیرد. هیچ نوع استفاده درمانی برای آن اعلام نشده است.درحال حاظر این ماده همانند داروهای توهم زای دیگر مثل DOB، LSD. MDMA درحال تهیه و تزریق به بازار می‌باشد.

 

 

متادون

متادون

متادون اولین‌بار در زمان جنگ جهانی دوم در کشور آلمان ساخته شد. زمانی که عرضة تریاک در اروپا به دلیل آغاز جنگ جهانی دوم متوقف شد مصرف کنندگان تریاک دراروپا و خصوصاً در آلمان که تعدادشان کم نبود با مشکل جدی مواجه شدند. در میان مصرف کنندگان آلمانی ، مقامات عالیرتبه نظامی نیز از جمله هرمان‌گورینگ (جانشین هیتلر) به چشم می‌خوردند. شیمی دانان و شرکت‌های داروسازی آلمان به سفارش مسئولین کشور ماده‌مخدر مصنوعی جدیدیی تولید کردندکه به خشخاش متکی نبود. شیمی‌دانان موفق به تولید دارویی شدند که نه تنها مؤثر بود بلکه ماندگاری آن نیز در بدن بیشتر از سایر مواد مخدر بود.

مدت زمان تأثیر هروئین در بدن حدود 2 ساعت است در نتیجه مصرف کنندگان نیاز دارند که چندین‌بار در روز از این ماده استفاده کنند درحالیکه این دارو میانگین بین 24 تا 74 ساعت ، با درنظر گرفتن میزان مصرف و سوخت و ساز بدن افراد ، تداوم دارد . نام این دارو یا ماده مخدر مصنوعی متادون بود. با گذشت زمان متادون داروی منتخب پزشکانی شد که سعی در درمان بیماری اعتیاد و وابستگی به موادمخدر داشتند و دارند .

اشکال مختلف متادون

متادون ماده‌مخدر مصنوعی است که به صورت قرص ، شربت و آمپول مورد استفاده قرار می‌گیرد و نوع قرص و شربت آن با دوزهای مشخص به طور خوراکی مصرف می‌شود. این ماده می‌تواند معمولاً خماری و اشتیاق معتادان به هروئین را تا 24 ساعت کنترل کند. بیماران معمولاً از نظر فیزیکی به همان اندازه به متادون وابسته هستند که به هروئین و یا هر ماده‌مخدر دیگری وابسته بودند .

معتادان پس از هر بار استفاده از هروئین و کذشت ساعات اوج نشئگی ، مدت زمان کوتاهی حالات طبیعی داشته و پس از آن با خماری روبرو می‌شوند . این خماری و حس نیاز می‌تواند عوارضی شبیه به آنفلوآنزا با درد ، اضطراب و افسردگی.......... داشته باشد .

این دوره یا سیکل تکراری ، هر 4 تا 8 ساعت با استفاده از هروئین تکرار می‌شود. برخی از متخصصین بر این باورند که این دوره یا سیکل با استفاده از متادون قابل کنترل است. از نظر علمی احتمال چنین امری وجود دارد چرا که متادون با سرعت کمتری به سیستم بدن وارد و رها می‌شود و مدت طولا‌نی‌تری از هروئین و یا هر موادمخدر دیگری در بدن باقی می‌ماند. موادمخدر با گیرایی کوتاه مدت مانند هروئین ، هیدروکرون و مرفین باعث ایجاد و تداوم نوعی فرایند غیرطبیعی در مغز شده که باعث اختلال در احساس سلامتی و روند عملکرد طبیعی بدن می‌شوند .

استفاده از متادون در شرایط قطع مصرف مواد مخدر باعث قطع بسیاری از این روندهای تخریبی شده و بسیاری از عملکردهای بیولوژی سیستم عصبی را به حالت طبیعی در می‌آورد .

اما آنچه که باید درنظر گرفته شود این است که متادون به عنوان جایگزینی برای دیگر موادمخدر استفاده شده و به خودی خود نوعی اعتیاد است نه درمان !!

 

تأثیرات متادون

از معمول‌ترین عوارض استفاده از متادون می‌توان از خواب‌آلودگی ، منگی ، ضعف ، ناخوشی ، خشکی دهان ، اختلال دریچه پروستات و تأخیر در روند ادرار طبیعی ، یبوست و یا نوسان تنفسی نام برد .

حساسیت پوستی ، کهیر ، خارش ، سردرد ، سرگیجه ، فقدان تمرکز ، احساس مستی ، گیجی ، افسردگی ، ضعف بینایی ، رنگ پریدگی ، عرق کردن ، طپش قلب ، حالت تهوع و استفراغ از عوارض احتمالی استفاده از متادون می‌باشند.

از غیرمعمول‌ترین عوارض استفاده از متادون می‌توان از حساسیت آنافیلاکسی (نوعی مسمومیت خونی) ، اُفت فشار خون که باعث ضعف و از حال‌رفتگی می‌شود ، سردرگمی ، توهم ، عدم تعادل در راه رفتن ، رعشه ، پرش عضلات و ضعف عضلانی نام برد. استفاده از متادون خطر انسداد و از کار افتادگی کلیه‌ها را نیز همراه دارد .

علائم استفاده مفرط (overdose) یا استفاده بیش از حد متادون شامل موارد ذیل می باشد:

خواب‌آلودگی ، گیجی ، رعشه ، تشنج ، منگی که منجر به کما می‌شود ، سرمای بدن ، افت فشار خون و کندی نسبی ضربان قلب می‌باشد .

 

سم‌زدایی با متادون

سم‌زدایی با متادون معمولاً تحت نظر متخصصین صورت می‌گیرد. در طول این دوره درمان هر زمانی که شخص معتاد علائم خماری را تجربه کند به وی متادون داده می‌شود. این علائم عبارتند از عطسه ، خمیازه ، آبریزش چشم‌ها ، آبریزش بینی ، عرق شدید ، تب ، گشادی مردمک چشم‌ها ، دل‌پیچه ، حالت تهوع ، بدن درد ، رعشه و تندخویی .

پس از چندین هفته تنظیم میزان و مقدار استفاده و با وضعیت ثابت حال درمان‌جو، میزان متادون به تدریج کاهش می‌یابد. میزان کاهش متادون بستگی مستقیم به عکس‌العمل‌های جسمی شخص دارد. هدف استفاده از متادون نگهداری عوارض خماری در حد قابل تحمل ، برای درمان‌جوست .