L.S.D ال اس دی

ال اس دی L.S.D

L.S.D نخستین دارویی است که در گروه توهم زاها قرار گرفت. اولین بار در سال ۱۹۳۸ توسط شیمی‌ دان سوئیسی بنام دکتر‌هافمن ساخته شده اما خواص آن در سال ۱۹۴۳ زمانی که بصورت اتفاقی توسط دکتر‌ هافمن مصرف شد مشخص گردید.

این ماده در دهه ۱۹۶۰ شهرت خاصی پیدا نمود و به مرور زمان از استعمال آن توسط مردم کاسته شد لیکن در دهه ۱۹۹۰ مجدداً در میان دبیرستانیها و دانشجویان شهرت پیدا کرد واین ماده بعنوان ابزار جنبش ضد فرهنگ در غرب مورد استفاده قرار گرفت.

استفاده درمانی L.S.D

درحال حاضر این دارو هیچگونه استفاده پزشکی ندارد. گرچه در دهه ۱۹۵۰ این دارو  توسط برخی روانپزشکان برای درمان احساسات سرکوب شده مورد استفاده قرار می‌گرفت. سازمان سیا (CIA) نیز آزمایشات خود را بر روی انسان بصورت مخفیانه جهت بازپرسی ا زمتهمان انجام داد. در سال ۱۹۶۶ استفاده از این ماده در آمریکا بدلیل پیامدهای بهداشتی و درمانی آن ممنوع اعلام شد.

مقاومت داروئی

این نکته‌حائز اهمیت است که به مرور زمان و با استفاده مکرر از این ماده ایجاد مقاومت داروئی می‌کند و لذا برای ایجاد احساس اولیه از دوزه‌های بالاتری می‌بایست استفاده شود.

مدت اثر

‌تاثیرات روانی ۶۰-۳۰ دقیقه پس از مصرف ماده شروع می‌شود و حدوداً ۱۲ ساعت باقی می‌ماند. اوج این تاثیرات حدوداً ۵ ساعت پس از مصرف ال اسی دی می‌باشد. تاثیرات روانی این ماده وابسته به وضعیت جسمی‌فرد مصرف کننده ونیز محیط فیزیکی که فرد در آن قرار دارد می‌باشد.

روشهای سوء استعمال

این ماده غالباً درفرم قرص و یا کاغذ خشک کن یافت می‌شود که غالباً همراه الکل و یا آب بلعیده می‌شود.

تأثیرات ال اس دی L.S.D

استفاده از این دارو باعث سرخوشی و افزایش قوه ادراک ( افزایش قدرت دریافت کننده‌های بینایی شنوایی و چشایی ) می‌شود. اثرات قابل توجه در اثر مصرف تقریباً ۴ میلی گرم بصورت خوراکی بوجود می‌آید و اثر سمی‌آن با مصرف ۸ میلی گرم ماده ایجاد میگردد. زمان تغییرات این ماده درعرض ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف شروع شده و و پیک اثر بین ۵/۱ تا دوساعت پس از خوردن ظاهر می‌شود. اثر دارو ۶ تا ۸ ساعت پس از مصرف طول می‌کشد.

مصرف مقادیر پایین ( ۴- برمو ۲،۵ دی متوکسی فنتیلامین ) بطور مستقل از توهم زایی و اختلالات روانی عمل می‌کند، بلکه بجای ایجاد چنین حالاتی علایمی‌از قبیل هیجان زدگی, سستی و رخوت ایجاد می‌کند. مقادیر زیادتر مصرف ( بین ۲۰ تا ۴۰ میلی گرم)‌مانند نمونه LSD می‌تواند حالات توهم زایی ایجاد نماید. مصرف مقدار بالای ۵۰ میلی گرم مصرف اثری بی نهایت توهم زا و سرخوشی بی اساس وبی پایه بوجود می‌آورد. این دارو همانند DOMو DOB ( از دسته آمفتامین‌ها) توانایی اتصال به ‌گیرنده سروتونین را دارد.

استفاده‌های غیر مجاز ال اس دی L.S.D

این ماده عموماً از راه خوراکی استفاده می‌شود و همچنین می‌تواند از راه استنشاقی مورد استفاده قرار بگیرد. هیچ نوع استفاده درمانی برای آن اعلام نشده است.درحال حاظر این ماده همانند داروهای توهم زای دیگر مثل DOB، LSD. MDMA درحال تهیه و تزریق به بازار می‌باشد.

 

 

متادون

متادون

متادون اولین‌بار در زمان جنگ جهانی دوم در کشور آلمان ساخته شد. زمانی که عرضة تریاک در اروپا به دلیل آغاز جنگ جهانی دوم متوقف شد مصرف کنندگان تریاک دراروپا و خصوصاً در آلمان که تعدادشان کم نبود با مشکل جدی مواجه شدند. در میان مصرف کنندگان آلمانی ، مقامات عالیرتبه نظامی نیز از جمله هرمان‌گورینگ (جانشین هیتلر) به چشم می‌خوردند. شیمی دانان و شرکت‌های داروسازی آلمان به سفارش مسئولین کشور ماده‌مخدر مصنوعی جدیدیی تولید کردندکه به خشخاش متکی نبود. شیمی‌دانان موفق به تولید دارویی شدند که نه تنها مؤثر بود بلکه ماندگاری آن نیز در بدن بیشتر از سایر مواد مخدر بود.

مدت زمان تأثیر هروئین در بدن حدود 2 ساعت است در نتیجه مصرف کنندگان نیاز دارند که چندین‌بار در روز از این ماده استفاده کنند درحالیکه این دارو میانگین بین 24 تا 74 ساعت ، با درنظر گرفتن میزان مصرف و سوخت و ساز بدن افراد ، تداوم دارد . نام این دارو یا ماده مخدر مصنوعی متادون بود. با گذشت زمان متادون داروی منتخب پزشکانی شد که سعی در درمان بیماری اعتیاد و وابستگی به موادمخدر داشتند و دارند .

اشکال مختلف متادون

متادون ماده‌مخدر مصنوعی است که به صورت قرص ، شربت و آمپول مورد استفاده قرار می‌گیرد و نوع قرص و شربت آن با دوزهای مشخص به طور خوراکی مصرف می‌شود. این ماده می‌تواند معمولاً خماری و اشتیاق معتادان به هروئین را تا 24 ساعت کنترل کند. بیماران معمولاً از نظر فیزیکی به همان اندازه به متادون وابسته هستند که به هروئین و یا هر ماده‌مخدر دیگری وابسته بودند .

معتادان پس از هر بار استفاده از هروئین و کذشت ساعات اوج نشئگی ، مدت زمان کوتاهی حالات طبیعی داشته و پس از آن با خماری روبرو می‌شوند . این خماری و حس نیاز می‌تواند عوارضی شبیه به آنفلوآنزا با درد ، اضطراب و افسردگی.......... داشته باشد .

این دوره یا سیکل تکراری ، هر 4 تا 8 ساعت با استفاده از هروئین تکرار می‌شود. برخی از متخصصین بر این باورند که این دوره یا سیکل با استفاده از متادون قابل کنترل است. از نظر علمی احتمال چنین امری وجود دارد چرا که متادون با سرعت کمتری به سیستم بدن وارد و رها می‌شود و مدت طولا‌نی‌تری از هروئین و یا هر موادمخدر دیگری در بدن باقی می‌ماند. موادمخدر با گیرایی کوتاه مدت مانند هروئین ، هیدروکرون و مرفین باعث ایجاد و تداوم نوعی فرایند غیرطبیعی در مغز شده که باعث اختلال در احساس سلامتی و روند عملکرد طبیعی بدن می‌شوند .

استفاده از متادون در شرایط قطع مصرف مواد مخدر باعث قطع بسیاری از این روندهای تخریبی شده و بسیاری از عملکردهای بیولوژی سیستم عصبی را به حالت طبیعی در می‌آورد .

اما آنچه که باید درنظر گرفته شود این است که متادون به عنوان جایگزینی برای دیگر موادمخدر استفاده شده و به خودی خود نوعی اعتیاد است نه درمان !!

 

تأثیرات متادون

از معمول‌ترین عوارض استفاده از متادون می‌توان از خواب‌آلودگی ، منگی ، ضعف ، ناخوشی ، خشکی دهان ، اختلال دریچه پروستات و تأخیر در روند ادرار طبیعی ، یبوست و یا نوسان تنفسی نام برد .

حساسیت پوستی ، کهیر ، خارش ، سردرد ، سرگیجه ، فقدان تمرکز ، احساس مستی ، گیجی ، افسردگی ، ضعف بینایی ، رنگ پریدگی ، عرق کردن ، طپش قلب ، حالت تهوع و استفراغ از عوارض احتمالی استفاده از متادون می‌باشند.

از غیرمعمول‌ترین عوارض استفاده از متادون می‌توان از حساسیت آنافیلاکسی (نوعی مسمومیت خونی) ، اُفت فشار خون که باعث ضعف و از حال‌رفتگی می‌شود ، سردرگمی ، توهم ، عدم تعادل در راه رفتن ، رعشه ، پرش عضلات و ضعف عضلانی نام برد. استفاده از متادون خطر انسداد و از کار افتادگی کلیه‌ها را نیز همراه دارد .

علائم استفاده مفرط (overdose) یا استفاده بیش از حد متادون شامل موارد ذیل می باشد:

خواب‌آلودگی ، گیجی ، رعشه ، تشنج ، منگی که منجر به کما می‌شود ، سرمای بدن ، افت فشار خون و کندی نسبی ضربان قلب می‌باشد .

 

سم‌زدایی با متادون

سم‌زدایی با متادون معمولاً تحت نظر متخصصین صورت می‌گیرد. در طول این دوره درمان هر زمانی که شخص معتاد علائم خماری را تجربه کند به وی متادون داده می‌شود. این علائم عبارتند از عطسه ، خمیازه ، آبریزش چشم‌ها ، آبریزش بینی ، عرق شدید ، تب ، گشادی مردمک چشم‌ها ، دل‌پیچه ، حالت تهوع ، بدن درد ، رعشه و تندخویی .

پس از چندین هفته تنظیم میزان و مقدار استفاده و با وضعیت ثابت حال درمان‌جو، میزان متادون به تدریج کاهش می‌یابد. میزان کاهش متادون بستگی مستقیم به عکس‌العمل‌های جسمی شخص دارد. هدف استفاده از متادون نگهداری عوارض خماری در حد قابل تحمل ، برای درمان‌جوست .

گراس یا ماری جوانا

گراس یا ماری جوانا

لطفا کلیک کنید.

کوکائین

کوکائینCocaine

کوکائین  اماده  ای است که از برگ گیاه کوکا که عمدتاً در آمریکای مرکزی و جنوبی میروید به دست می آید. واز جمله مواد بسیار اعتیاد آور و خطرناک است . و از آن به نامهای برف , کراک , راک  یاد می شود

 

وابستگی روانی به کوکائین ممکن است حتی پس از یک بار مصرف به وجود آید. کوکائین وابستگی جسمی هم ایجاد می کند.  کراک (crack) نوعی از کوکائین است که ناخالصیهای آن جدا گشته و به شکل بلور سفید رنگ و به شدت اعتیادآور است. امکان بروز رفتارهای خشن به دنبال مصرف آن بسیار بالاست.

شیوه مصرف کوکائین

شایعترین روش مصرف کوکائین بصورت اسنیف یا استنشاقی است. امکان تزریق زیرجلدی و داخل وریدی هم وجود دارد. به دلیل کمترشدن اثر آن به دنبال مصرف خوراکی، معمولاً از این روش استفاده نمی شود. کراک نیز به روش تدخینی مورد مصرف واقع می شود.

آثار مصرف کوکائین

آثار مصرف کوکائین بلافاصله ظاهر و ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بعد رفع میشود. به همین علت افراد وابسته به کوکائین ممکن است هر نیم تا یک ساعت یک بار برای مصرف مجدد از جمع یا محل کار خارج شوند.

عوارض  کوکائین به دو دسته  عوارض جسمانی و عوارض روانی تقسیم می شود .

الف) عوارض جسمانی:

افزایش فشارخون و ضربان قلب، گشاد شدن مردمک، کاهش اشتها، اختلال درخواب. به دنبال مصرف طولانی کاهش وزن، اختلالات گوارشی، خستگی، نارسایی قلبی و کاهش نیروی جنسی بروز خواهد کرد. چنانچه بیمار به طریق استنشاقی مصرف کند در دراز مدت امکان خونریزی مکرر از بینی و  سوراخ شدن تیغه های بینی وجود دارد .

ب) عوارض روانی :

سرخوشی، افزایش انرژی، احساس خوب بودن عمومی، توهمات لامسه به صورت احساس خزیدن حشرات زیر پوست، کاهش تمرکز و افزایش نیروی جنسی.

به دلیل آثار سریع تدخین و رسیدن سریع کوکائین به مغز به دنبال مصرف کراک علائم بلافاصله  ظاهرشده، اما درعرض ۱۲ دقیقه تحلیل میرود.

دانستنیهای ترک کوکائین

علائم ترک کوکائین معمولا یک روز تا یک هفته طول میکشد.

مصرف کنندگان کوکائین وابستگی روانی شدید پیدا میکنند که همراه با حس ولع شدید برای مصرف مجدد است. به دنبال ترک افسردگی، خواب آلودگی، تحریک پذیری و گرسنگی بروز خواهد کرد. قطع کردن تدریجی هیچ فایده ای ندارد و قطع کردن سریع به مراتب بهتر است.

 

چنانچه مصرف کوکائین جدی نباشد میشود بدون نیاز به دارو و جایگزینهای مربوطه ترک را انجام داد. باید به مقدار زیادی مایعات (به غیر از الکل) و سه وعده غذای روزانه در رژیم غدایی گنجانده شود. ورزشهای آرام بخش کمک کننده اند.

 

باید مصرف کننده را مطمئن کرد که علائم افسردگی، کسالت و خستگی از عوارض طبیعی قطع کوکائین است و پس از  یک هفته قطع خواهد شد.

 

به هرحال برای بیمارانی که علائم افسردگی شدید به دنبال قطع کوکائین پیدا میکنند شروع داروهای ضد افسردگی مفید خواهد بود.

 

چنانچه جنون ناشی از مصرف کوکائین بروز کندبیمار باید به سرویس روانپزشکی ارجاع شود.